Aankomst in Alor

Om 18.00 uur hebben we een mooi ijzeren bankje bij het raam uitgezocht waar we onze tassen neerzetten. De motor staat beneden geparkeerd en we genieten op het dek van de mooie kleuren lucht met het laatste uitzicht op Ile Ape als de ferry in beweging komt. Op naar Alor.

Na nog geen uur varen, liggen we een paar uur stil. Nu begrijpen we eindelijk waarom het 15 uur varen is voor de korte afstand op de kaart. Als we eenmaal vertrokken zijn, duurt het niet lang voordat we gezelschap worden gehouden door een groep nieuwsgierige kinderen die zich tussen ons in en tegen ons aan wurmen en ons de oren van het lijf vragen. Ze delen hun bananenchips met ons en eten gezellig mee van onze pinda's en jagung titi. Naast de standaard vragen naar onze leeftijd, religie en gezinssamenstelling, volgt ook de vraag tot welke stam we behoren. Met een verbaasde blik kijk ik naar de bloedserieuze kindergezichtjes die me aanstaren in afwachting van het antwoord. Ik blijf me verbazen over het verschil van de werelden waarin we leven en ik moet ze het antwoord schuldig blijven. Uiteraard kunnen ze een voor een hun eigen stam opnoemen. Er volgt een uitgebreide fotosessie met veel gelach en na al hun vrolijkheid, strek ik me uit op het harde bankje. Ik bedek mezelf met mijn sjaal die dient als deken en mijn tas kan ik gebruiken als kussen om hierop heerlijk in slaap te vallen.

Na een goede nachtrust leggen we vroeg aan op het eiland Pantar, waar veel mensen de boot verlaten. Hier kunnen we even aan wal en kopen ons ontbijt van de vrouwen die op de steiger staan met hun eigen gemaakte lekkernijen. We kopen koffie dat we in een glas krijgen en drinken deze zittend op het steiger op. Terwijl we de zon zien opkomen. Met nasi Lemak (kokosrijst met sambal), verpakt in gedroogde bladeren. Een nieuwe lading mensen en goederen is inmiddels aan boord gekomen en de hoorn blaast voor het laatste stukje varen naar Alor.

We rijden, volbepakt, op de motorbike de haven uit, Kalabahi in, op zoek naar een goedkope slaapplek. De homestay die onze voorkeur heeft blijkt voor vanavond volgeboekt. Optie 2 bevindt zich nergens in de buurt van de aangegeven locatie op de kaart en optie 3 is ook volgeboekt. Via via komen we bij een ander hotel uit en de mevrouw van de homestay rijdt in de auto voor ons uit om ons daar af te zetten. We worden bijzonder onthaald door de buren uit de psychiatrische opvang. De kamer is wat muffig en viezig, heeft hier en daar een spinnenweb, de bedden zijn wat doorgezakt en het vereist een speciale techniek om de deur te openen en sluiten. Omgerekend kost het verblijf zo een 4 euro pp per nacht inclusief koffie en een snack in de ochtend en middag. Je begrijpt dat we hier niet lang over na hoeven te denken en installeren onze tassen in de kamer.

We rijden naar het westelijke punt van het eiland om daar op een bootje te stappen naar Kepa eiland. Een meisje uit het dorp brengt ons naar Cedric waar we naar verwezen zijn voor duikmogelijkheden. Aangezien Alor bekend staat om zijn ongekende onderwaterwereld. Hij geeft echter aan de komende dagen vol te zitten en bovendien alleen zeer ervaren duikers mee te nemen vanwege de extreem sterke stroming. We lenen een snorkelset en lopen naar het dichtbij gelegen prachtig verlaten strandje. Een paar meter van de kust is de stroming echter al zo sterk dat ik snel rechtsomkeert maak en me op de rotsen op het strand nestel. Heerlijk! Genieten van de zon en prachtige uitzicht op de omgeving. De zon gaat bijna onder en we lopen terug naar de jongen met het bootje die al op ons staat te wachten.

We rijden terug naar het centrum om naar andere duikmogelijkheden te zoeken. We komen middenin een dorp uit bij een donker huis dat er verlaten uitziet. Het uithangbord bevestigt dat we goed zitten en ik bel aan. Na luid geblaf van de hond gaat de slotdeur open en verschijnt een gigantische blanke man in de deuropening. Ai. We zijn echter welkom en worden door de Duitse man en zijn Indonesische vrouw naar binnen uitgenodigd. Na een korte babbel maken we de afspraak om te gaan duiken voor overmorgen. Doordat ik lariam gebruik tegen malaria, kan ik niet duiken dus ga mee als snorkeltour.