Einde Sumatra en start Flores

Dit keer maar twee uurtjes in de bus van Bukittinggi naar Danau Maninjau. Een rit die bekend staat om de haarspeldbochten en het fenomenale uitzicht op het meer. Een uitzicht waarvan een Nederlands meisje eerder aangaf dat ze er tranen van in haar ogen kreeg, zo mooi. Helaas wordt ik tijdens de rit ineens wakker en blijkt dat we al helemaal beneden, bij de laatste haarspeldbocht zijn..

Een aantal dagen breng ik bij het Maninjau meer door waar ik de enige gast in het guesthouse ben. Ik geniet van het prachtige uitzicht en zit de avonden heerlijk droog op het terras op het water waar af en toe een groot reptieldier voorbij zwemt. Overdag wandel ik wat rond waarbij er veel aanspraak met de locale bevolking is. Zo word ik door een meisje uitgenodigd bij haar familie (hele zoete) thee te komen drinken en wordt er uiteraard een uitgebreide fotosessie gehouden. Maar ook een gesluierde vrouw die erg benieuwd is naar het leven in Nederland en adviseert niet teveel advocadoshakes te drinken waarvan ik er een in mijn hand heb. Bij de vraag waarom moet ik een aantal minuten wachten op een antwoord waarbij ze wacht tot een man in de buurt verdwenen is en dan in mijn oor fluistert 'strong seks' waarna ze helemaal dubbel ligt van het lachen met de twee vrouwen die het gesprek op een afstandje volgen. Tijdens het lopen, stoppen er verschillende brommertjes om te vragen of we een selfie kunnen maken.

Dan is het tijd voor een lange reisdag van Danau Maninjau naar Flores (Paga). Vlucht 1 wordt gekenmerkt doordat deze gecanceld blijkt te zijn. Om 16.00uur, wordt me verteld dat deze verzet was naar 14.00 uur en dus al vertrokken is. Lichte paniek maar na wat chaos en heel veel niet-Engels-sprekend personeel, komt alles goed en zit ik om 17.00uur in het vliegtuig naar Jakarta. Op de luchthaven ga ik met de bus naar de andere terminal en gelukkig kan ik al inchecken voor de tweede vlucht die zo'n 9 uur later vertrekt. Ik eet een hapje en zoek een bankje uit om wat uurtjes op te slapen, dit lukt best goed.

Vlucht 2 van Jakarta naar Bali wordt gekenmerkt door mijn waterfles die in de overhead cabin blijkt te zijn opengegaan. Niet alleen mijn tas is (gelukkig maar half) doorweekt maar ook de bagage van andere mensen. En mijn achterburen hebben last van de lekkage aangezien er steeds druppels uit het plafond naar beneden blijven komen.

Vlucht 3 van Bali naar Flores heeft een aangename geur door de 2 pizzahut dozen die boven me in het bagagevak liggen. Onder het mom van: ik ga op reis en ik neem mee..

Bij aankomst in Flores spreek ik de drie andere toeristen aan die ook in het vliegtuig zaten. De drie Nederlandse meisjes blijken dezelfde richting op te gaan en we besluiten het transport te delen. Ik besluit onderweg eerder uit te stappen bij Paga, na wat rondvragen in deze plaats, kom ik uit bij Inas guesthouse. De eigenaresse Joyce zegt dat ze vandaag voor het eerst geopend is! Ik besluit hier te verblijven en mag de scooter van Joyce lenen voor een bezoek aan Koka beach. De 10 minuten dat het rijden zou zijn, worden uiteraard 20 minuten met een aantal selfiestops op verzoek van de lokale dorpsbewoners. Om de haverklap wordt er vanuit een huis, van langs de weg of vanachter een struik "Hello mister!" of "Hello sis! Whats your name?!!" geroepen. Prachtig om zo door de geweldig mooie natuur te rijden en het lokale leven te zien. Nog even vol in de remmen voor een geit die met bokkesprongen de weg oversteekt en er plezier in lijkt te hebben. Zodra ik stop voor benzine staan er binnen no time een tiental nieuwsgierig lachende mensen om me heen (en elke keer vraag ik me af waar al die mensen ineens vandaan komen!). De een met een rode mond van de Betelnoten, de ander met een grijs hemd dat ooit wit was (maar ogenschijnlijk nooit meer wit zal worden) en één met nog slechts enkele tanden in zijn mond.

Als de weg erg slecht en stijl wordt, stap ik (bibberend) af om de scooter te parkeren en te voet verder te gaan. Terwijl ik natuurlijk super onhandig met die scooter bezig ben, komt een Indonesische jongen langs die me helpt met parkeren en me meteen een lift aanbiedt naar het strand. Geweldig want het blijkt nog best een stukje te zijn. Een prachtig strand met twee baaien naast elkaar, vooral de groene kleur van het water is schitterend. Een handjevol locals vermaakt zich in de zee en een aantal drinken thee waarbij ik word uitgenodigd. Als ik aangeef dat ik voor het donker terug wil zijn dus zo vertrek naar m'n scooter, wordt direct door 3 mensen aangeboden me naar mijn scooter te rijden. Het is toch ongelooflijk.

Bij terugkomst drink ik koffie met Joyce en de buurvrouw, op het terras dat direct op het strand uitkomt (na een uitgebreide fotosessie in de keuken, achter de hangmat en op de bank). Voor het avondeten loop ik (in het pikkedonker) naar het restaurant dat ook de enige plek is waar je eten kunt krijgen. Op het moment dat ik mijn zaklamp aanklik, vliegt er een vleermuis voor m'n hoofd langs en zie ik een paar meter voor me een groter slang uit de bosjes komen die gelukkig direct rechtsomkeert maakt. 's Avonds hoor ik vanuit m'n bed de golven op het strand slaan. Wat een heerlijke plek.