Moni en Ende

De toeristenprijs blijkt een standaard categorie te zijn in Flores. Als ik Joyce vraag wat de prijs voor de bus naar Moni is, antwoordt ze dat ze niet weet wat de prijs voor toeristen is. Uiteindelijk betaal ik 2 euro ipv het starttarief vd chauffeur 3,30 euro. Voor de lunch stoppen we bij een lokaal restaurantje waar ik 1,30 betaal (en er door de dames achter de toonbank gegniffeld wordt over deze prijs) voor een bord met tempé, tofu, rijst en een gebakken ei. Ik krijg er ook nog een kopje bouillon bij.

Eenmaal aangekomen in Moni tel ik af van 3 naar nul en ben van plan een sprintje te trekken maar zodra mijn ene voet de grond raakt, verdwijnt mijn voet met slipper in een stroom water en weet ik dat ik binnen 3 seconden doorweekt zal zijn. Ik stap uit de auto, steek door de stromende regen de weg over en voel het water al over m'n rug en langs m'n gezicht lopen. Hopen op wat beter weer morgenochtend.

Het blijft de rest van de dag regenen en ik heb een leuk gesprek met de eigenaar van Antoneri's waar ik verblijf. Oscar vertelt zijn levensverhaal en geeft aan dat hij geld krijgt van zijn broer die naar de universiteit is gegaan. 's Avonds wordt ik uitgenodigd om mee te eten. De volgende ochtend sta ik om 4 uur klaar waarbij ik opgehaald wordt om achterop de motor naar de kratermeren van Moni te rijden. Zo vroeg om de meren vanuit het donker met zonsopkomst te kunnen gaan aanschouwen. Even ben ik bang dat ik het niet ga halen want om 4.20 uur komt de motorrijder eindelijk opdagen.. Vanuit de parkeerplaats is het nog 30 minuutjes lopen naar de top waarbij ik me aansluit bij een groep toeristen uit Kupang. Kelimutu, gaat dat zien - prachtig! De terugweg loop ik gedeeltelijk via dorpjes, slipperige wegen en wankelbruggetjes om rond het middaguur de bus te pakken naar Ende.

In Ende verzamelen jongens van het hotel zich om gebiologeerd het gesprek te volgen dat ik met een andere toerist voer. Ze spreken nauwelijks Engels maar hieruit maak ik op dat ze graag willen leren. Dus in de avond probeer ik ze wat Engels te leren en wat geeft dat een plezier. Daarnaast leer ik dat je in Flores met 14 jaar mag roken en scooter mag rijden. De 18 jaar grens in Nederland vinden ze wel erg extreem. Uitleggen dat in Nederland niet iedereen trouwt lukt niet, waarom zou je niet trouwen?! Dit kunnen ze niet begrijpen.

's Avonds doe ik verschillende pogingen om de mieren uit m'n bed te verwijderen. Zonder succes. Een van de jongens helpt met het verwijderen van een worm uit de badkamer. De muggen en andere kleine kruipende beestjes neem ik voor lief. De deken vervang ik door mijn sjaal. Na mezelf met bakjes koud water te hebben overgoten, ga ik een heerlijke nachtrust tegemoet.