Tropisch intermezzo

Met de nachtbus van 19.45 uur vertrek ik vanuit Penang naar Kuala Besut vanuit waar de ferries vertrekken naar de Perhentian islands. Onderweg naar het busstation koop ik bij een stalletje een zakje warme mais met kikkererwten en geroosterde (ongepelde) pinda's. De bus is wat vertraagd en om 22.15 kunnen we vertrekken om de volgende ochtend om 07.00 uur aan te komen in Kuala Besut. Goede timing want om 8 uur gaat de eerste speedboot. Tussendoor nog even tijd voor een kopi o kosong kaw kaw (extra sterke koffie zonder melk en suiker). We klappen over het water en de wat ruige zee. Vanuit de speedboot word ik in een prachtige baai door een ander bootje opgehaald en word ik naar het idyllische strandje van D'Lagoon gebracht.

Palmbomen, hangmatten, een schommel, lichtgeel zand, een groen blauwe zee met aan weerszijde lichtgekleurde rotsen en groen. Het plaatje is compleet. Tot de nacht aanbreekt en de storm begint. De naweeën van de monsoon die twee weken terug officieel eindigde. Nog nooit heb ik zoveel en zulke felle lichtflitsen gezien. Gecombineerd met een kabaal aan stortregen. De wind en lawaai van de golven die omslaan. Twee keer slaat de bliksem in. M'n hele bed trilt mee met de beweging die dit op de aarde heeft en ik kruip in elkaar. Twee keer valt de elektriciteit uit. Twee uur lig ik wakker. Voor de mensen hier is er niks aan de hand, ze slapen er zelfs beter van. De volgende dag is de zee nog ruig en twee toeristen stappen op de boot die alle kanten op gaat en met geweld tegen de golven op vaart. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt met dit weer de zee op te gaan, ik zit hier nog wel even goed.

Hier is het ook waar ik, nogal onverwachts, ineens tegen Frederieke aanloop die ik ken van een yogavakantie in Spanje. Hoe is het mogelijk. Erg leuk om bij te praten en we schieten een tropisch selfie. Via de jungle gaat ze terug naar haar accommodatie aan de andere kant van het eiland. Ook ik trek daarna de jungle in om andere strandjes te bekijken. Lichtelijk gehaast want achtervolgd door een zwerm zeer volhoudende muggen. 5 minuten en (werkelijk) 23 muggenbeten later, kom ik aan op het prachtig verlaten turtle beach. Als ik even op het zand zit en iets hoor bewegen, zie ik ineens een Komodo varaan langsluipen. Die heb je hier dus ook. We wisselen een angstige blik waarbij hij z'n tong uitsteekt en ik een paar stappen terug doe. Waarna de varaan z'n weg weer terug de jungle in maakt.

Na de interactie met de muggen en kennismaking met de varaan, blijkt ook de onderwaterwereld van Perhentian kecil niet schuw. Nadat ik een stuk de zee in ben gezwommen, met volledige snorkel uitrusting, langs wat rotsen en koraal, zie ik gi-gan-ti-sche vissen achter rotsen weg schieten en hierachter vandaan komen. Grote schaduwen in de verte. Nieuwsgierig komen twee van die joekels op me af. Dit is genoeg reden voor mij om zonder aarzelen rechtsomkeert te maken. Nadat iemand vertelde dat er in dit stuk gevaarlijke vissen zijn en bepaalde (plankton etende) haaien, schiet ik er met mijn flippers vandoor, terug naar het strand. Ik hoef die haaien mooi niet te zien. Later doe ik nog twee snorkelpogingen waarbij ik nog meer reuzevissen zie en oa, voor wie geïnteresseerd is: de trigger fish, sea slug, butterfly fish, sergeant major fish, grouper fish, rainbow runner, anglefish, parrot fish, yellow tail fusseliar, Napoleon fish, en platte vissen en gele en heel veel andere kleuren. Mooi mooi.

In de avond doe ik mijn zoveelste poging, op de zoveelste locatie om plankton te zien. Tussen de bootjes loop ik in m'n korte broek met m'n snorkelmasker op de zee in. Niet heel ontspannen moet ik zeggen met die donkere zee en wilde golven. Ik tel af, 3, 2, 1 en steek m'n hoofd onder water waarna ik wild met m'n armen door het water voor m'n masker zwaai. Ondertussen stort een golf zich over m'n hoofd en zie ik alleen grijs zand. Top idee dit. Ik geef de plankton op en terwijl het water langs m'n gezicht druipt, loop ik veilig weer terug het strand op.

Twee nachten deel ik de dorm met slechts 1 andere reiziger; een oudere Amerikaanse man. Beide avonden als ik naar bed ga, is het licht nog aan en staan de deuren open (waardoor de buitenlucht zo naar binnen waait en ik vanaf m'n bed uitzicht heb op het witte strand, een palmboom en de zee). Tot hieraan toe prima. Dan is er alleen die fractie van een seconde dat je iets ziet wat je niet wil zien en toch kijkt. Voor je het weet, is het te laat en zie je die beste oude man in z'n blote kont in bed liggen. Half, maar dus niet echt, bedekt door een deken. Nou ga dan maar eens lekker slapen.

Ik besluit een nieuwe poging te wagen en een wandeling door de jungle te maken naar een ander strand. Het Adam en Eve beach ligt iets verder en heeft een andere route dan het eerder bezochtte turtle beach. Goed voorbereid en van top tot teen met anti mug ingesmeerd, trek ik de jungle in. Diverse malen is het pad nauwelijks te herkennen door de regen, storm, omgevallen bomen en waterstromen ontstaan door het weer van afgelopen dagen. Met mijn GPS waan ik me een weg door de jungle waarbij ik, gebiologeerd door de pijl op mijn scherm, bijna op de staart van een Komodo varaan stap. Gelukkig weet hij net op tijd weg te schieten. Inmiddels heb ik me ook in m'n handdoek gewikkeld tegen de muggen die mijn anti mug blijkbaar wel kunnen waarderen. Ik kan je zeggen dat deze wandeling door de beperkte bewegingsvrijheid door de handdoek, de haast (want stilstaan betekent een zwerm zoemende muggen om je hoofd en benen), de GPS aanduiding op m'n telefoon in m'n hand en het steile soms slipperige pad, op m'n slippers niet een van m'n beste momenten is. It better be worth it (en toe nu toe is dat het wel altijd geweest). Op een bepaald moment hoor ik de zee en weet ik dus zeker dat ik goed zit. Nog een stukje oversteken door wat stromend water en een tweede ontmoeting met een (grote!) Komodo varaan die van het pad schiet, waarna ik door het groen het witte zand zie verschijnen. En het blijft elke keer geweldig om vanuit een jungle op een wit tropisch strand te komen. Werkelijk prachtig! En ik denk het mooiste strand dat ik deze reis gezien heb. Een baai met helder kalm doorzichtig water, met verschillende kleuren groen/ blauw. Geen kip te bekennen. Een witte strook strand met daarachter de jungle. Bomen die voor schaduw zorgen, rotsen die eenvoudig begaanbaar zijn om op te zitten of liggen. En zelfs zonder snorkel zie ik de prachtige vissen en wat gekleurd koraal op de zeebodem.

Stipt om 8 uur loop ik met m'n backpack op en m'n slippers in m'n hand, de zee in om in de boot te stappen. Om op een iets groter bootje over te stappen die iets uit de baai ligt te wachten. Tijd voor Kota Bahru. Een heerlijk boottochtje waarbij ik gretig de geur opsnuif die van de schone kleren afkomt van de vakantiegangers die voor me zitten. Er gaat niks boven Europees wasmiddel. De geur die meestal van mijn kleren komt na een Aziatisch wasje is andere koek. Na een uur komen we weer op het vaste land aan, een kort wandelingetje naar het busstation waar ik misschien een half uurtje op de bus wacht. Even waan ik me bijna in Nederland. Het is precies een conexxion bus. Zelfs de temperatuur doet Hollands aan want de airco draait op volle toeren. Het enige verschil is dat we onderweg stoppen bij een meloenenstalletje langs de weg en de meloenen in plastic zakjes vervolgens door de bus rollen.