Vipassana
Blijf op de hoogte en volg Annika
01 Mei 2017 | Maleisië, Johor Bahru
10 dagen:
- om 04.00 uur opstaan
- om 11.00 de laatste maaltijd van de dag
- elke dag 10,5 uur mediteren
- niet praten
- geen oogcontact met andere
- geen enkele vorm van contact met een ander
- zonder telefoon
- zonder lees- en schrijfmateriaal
- geen yoga
- van innerlijke observatie
- alleen op de wereld met alle aandacht enkel en alleen naar binnen gericht
- met intense fysieke pijn van het uren zitten in dezelfde houding
- met frustraties en ongenoegen en innerlijk verzet
- met intens geluk
- van 'zijn'
- zonder willen of verlangen
- met de helderste inzichten
- met bewustwording van mijn denkpatronen en onderbewustzijn
- van leren
- van leren over hoe je eigen denken de mate van geluk of lijden bepaalt en je dit eenvoudig kunt beïnvloeden
- van leren accepteren van de realiteit hoe die is. En niet van hoe je vindt dat deze zou moeten zijn.
- van het leven in het nu. In plaats van het continu denken aan de toekomst of het verleden.
- van het waarnemen en accepteren van alle prikkels en innerlijke emoties en gedachten, zonder hierop te hoeven reageren. Zonder voorkeur voor het prettige of afkeur voor het onprettige zoals pijn of angst. Van realiseren dat dit alles tijdelijk is en alles verandert.
Na 10 dagen wordt de stilte verbroken, gek genoeg brengt dit gemengde gevoelens teweeg. Trots, opgelucht, jammer dat het stopt. Fijn om weer contact te kunnen maken. Om de meiden te spreken waar ik naast sliep en at. Waar ik 10 dagen in stilte naast leefde. Terwijl we elkaar in gedachten goedemorgen, welterusten en smakelijk eten wenste. Die ik zo goed heb leren kennen doordat de gewoontes en lichaamstaal in stilte zo duidelijk en veelzeggend zijn. Die ik heb zien huilen, vechten, zich overgeven, zien genieten, overwinnen, struikelen, (ver)slapen, niet kunnen slapen. Hoe iemand eet, beweegt, zit, een patroon heeft en gewoontes. Wat iemand eet, de zaadjes uit de guave friemelt waarna de halve tafel dit gedrag kopieert, hoe iemand standaard zijn bord niet leeg eet of juist tot elke kruimel, hoe irritant lang iemand elke dag de badkamer bezet houdt of in slaap valt tijdens de meditaties. Waar je niks van kunt zeggen want je moet 10 dagen je mond houden.
Op het moment dat de stilte verbroken mag worden, vliegt Veronica die 10 dagen mijn buurvrouw was me om m'n hals waarbij ze enthousiast uitroept dat ik de afgelopen dagen haar beste vriendin was, snel volgen andere waarbij genoeg tranen over wangen biggelen. Iedereen voelt zich bijzonder met elkaar verbonden door dit gedeeld te hebben en wat is het fijn ervaringen uit te kunnen wisselen.
Na een warm afscheid is het tijd om mijn weg verder alleen te vervolgen. Op weg, om alles van de afgelopen dagen te laten bezinken, terug naar Flores, Indonesie!
- om 04.00 uur opstaan
- om 11.00 de laatste maaltijd van de dag
- elke dag 10,5 uur mediteren
- niet praten
- geen oogcontact met andere
- geen enkele vorm van contact met een ander
- zonder telefoon
- zonder lees- en schrijfmateriaal
- geen yoga
- van innerlijke observatie
- alleen op de wereld met alle aandacht enkel en alleen naar binnen gericht
- met intense fysieke pijn van het uren zitten in dezelfde houding
- met frustraties en ongenoegen en innerlijk verzet
- met intens geluk
- van 'zijn'
- zonder willen of verlangen
- met de helderste inzichten
- met bewustwording van mijn denkpatronen en onderbewustzijn
- van leren
- van leren over hoe je eigen denken de mate van geluk of lijden bepaalt en je dit eenvoudig kunt beïnvloeden
- van leren accepteren van de realiteit hoe die is. En niet van hoe je vindt dat deze zou moeten zijn.
- van het leven in het nu. In plaats van het continu denken aan de toekomst of het verleden.
- van het waarnemen en accepteren van alle prikkels en innerlijke emoties en gedachten, zonder hierop te hoeven reageren. Zonder voorkeur voor het prettige of afkeur voor het onprettige zoals pijn of angst. Van realiseren dat dit alles tijdelijk is en alles verandert.
Na 10 dagen wordt de stilte verbroken, gek genoeg brengt dit gemengde gevoelens teweeg. Trots, opgelucht, jammer dat het stopt. Fijn om weer contact te kunnen maken. Om de meiden te spreken waar ik naast sliep en at. Waar ik 10 dagen in stilte naast leefde. Terwijl we elkaar in gedachten goedemorgen, welterusten en smakelijk eten wenste. Die ik zo goed heb leren kennen doordat de gewoontes en lichaamstaal in stilte zo duidelijk en veelzeggend zijn. Die ik heb zien huilen, vechten, zich overgeven, zien genieten, overwinnen, struikelen, (ver)slapen, niet kunnen slapen. Hoe iemand eet, beweegt, zit, een patroon heeft en gewoontes. Wat iemand eet, de zaadjes uit de guave friemelt waarna de halve tafel dit gedrag kopieert, hoe iemand standaard zijn bord niet leeg eet of juist tot elke kruimel, hoe irritant lang iemand elke dag de badkamer bezet houdt of in slaap valt tijdens de meditaties. Waar je niks van kunt zeggen want je moet 10 dagen je mond houden.
Op het moment dat de stilte verbroken mag worden, vliegt Veronica die 10 dagen mijn buurvrouw was me om m'n hals waarbij ze enthousiast uitroept dat ik de afgelopen dagen haar beste vriendin was, snel volgen andere waarbij genoeg tranen over wangen biggelen. Iedereen voelt zich bijzonder met elkaar verbonden door dit gedeeld te hebben en wat is het fijn ervaringen uit te kunnen wisselen.
Na een warm afscheid is het tijd om mijn weg verder alleen te vervolgen. Op weg, om alles van de afgelopen dagen te laten bezinken, terug naar Flores, Indonesie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
