Kilo's verzamelen in Maleisië
Blijf op de hoogte en volg Annika
30 Maart 2017 | Maleisië, Penang
Een laatste pannenkoekenontbijt op de boot met uitzicht op Lombok. Op ons gemakje maken we ons klaar om rond 9 uur aan wal te gaan. Ieder gaat hier na de 4 daagse boottocht zijn eigen weg. Na wat wachten, een busrit van 2 uurtjes en nog wat meer wachten, eet ik een nasi goreng als lunch en beweegt het hele vliegveld op en neer alsof ik nog op het schip zit. Niet heel plezant maar wel lachwekkend.
Er volgen nog wat uurtjes wachten en ik neem een koffie met chocoladepunt als diner. Na een vliegensvlugge vlucht van Lombok naar Kuala Lumpur, zit ik voor ik het weet om 20.00 uur in de bus van het vliegveld in Maleisië naar het centrum/ centraal station. Wel is er tussendoor nog even een moment van verhoogde hartslag als de geldautomaat vastloopt er 2 hele lange minuten over doet om mijn pinpas terug te geven.
De bus vertrekt stipt op tijd. En er is airco. En de bus is halfleeg. Mét heel-veel beenruimte. Wat een verschil met wat ik heb gezien van Indonesië. Wat is het netjes en gepolijst denk ik, terwijl we tussen de hoge gebouwen door over de snelweg rijden. Ik verbaas me erover dat ik de ochtend om 6 uur nog met de boot in Lombok aankwam en nu, dezelfde dag al op zo een andere plek ben, in zo een andere wereld.
Vanuit het centraal station loop ik in 5 minuten naar het hostel waar allemaal hele rare mensen in de dorm slapen. Onder andere een meneer die telkens de ramen dicht doet want 'Korea is coming'. Verder een prima plek.
De volgende dag doe ik m'n was in de machine bij de lokale wasserette en hoop ik dat alles nog in de trommel zit als ik straks weer terugkom. Ondertussen doe ik er met Lisa ruim een half uur over om de juiste lijn te vinden naar Chinatown. Maar het lukt en hier kan het eetfestijn beginnen. Ik begin met een gestoomd broodje met kaya (een soort kokosdrap). Hierna een koude koffie in een plastic zak met rietje. Gevolgd door een soort dimsum die in een plasticzakje wordt gestopt waarna er chilisaus over wordt gegoten en met nootjes bestrooid. Een satéprikker erbij en klaar om al wandelend op te eten. Als afsluiter eet ik een hele sappige soort aardappelcake. Een beetje vreemd maar wel lekker. Misschien was dit allemaal toch een beetje teveel van het goede want ik sta op ontploffen. Na de hele markt te hebben gezien, lopen we nog een rondje door Chinatown om de metro terug te nemen.
Gelukkig ligt m'n volledige was ruim 4 uur later nog in de trommel. Terwijl ik alles stuk voor stuk opvouw, wordt dit met serieus scherpe blikken door alle wachtende Maleisiërs gevolgd. Lichtelijk ongemakkelijk vooral wanneer het ondergoedgedeelte aanbreekt. Voor je het weet is het weer etenstijd en eet ik een over-heerlijke buttermasala, op z'n Indiaas met m'n handen.
Met een Indonesische mevrouw reis ik met de metro naar het busstation. Ze gaat via het zuiden terug naar huis, een eiland dat grenst aan Maleisië. De bus naar Penang heeft een uur vertraging maar de buschauffeur is wel bereid voor een euro 20 minuten verder dan het eindstation te rijden om mij en de andere reiziger af te zetten in het centrum van Penang. Uiteindelijk blijkt het 1 grote miscommunicatie en worden we veel verder van onze eindbestemming afgezet. Na nog zo een 45 minuten met de lokale bus en 10 minuutjes lopen, kom ik in het hostel aan. En jaaa het is tijd voor avondeten olé! Na een uur rondlopen naar de verschillende aangegeven adresjes en avondmarkten vraag ik me af wat er mis gaat want ik kom geen 1 (vegetarische) eetgelegenheid tegen die open is. Uiteindelijk kom ik dan toch bij wat stalletjes uit waar ik aan tafel ga zitten bij een meisje uit Taiwan dat begeleid wordt door twee jongens uit Penang. Dat komt goed uit want die vertellen me precies wat Penangs bekende gerechten zijn. Na verschillende hapjes geproefd te hebben van allemaal bordjes die op tafel gezet worden (oa laksa, een soort gevulde pannenkoek, gefrituurde oesters met ei, een kom geschaafd ijs met bonen, mais, nootjes, fruit, gefrituurde gevulde hartige hapjes) zit ik wederom bom-vol. Alles is even lekker.
De volgende dag begin in met de zoektocht naar een plek waar ik in de ochtend m'n yogamatje neer kan leggen. Na 10 minuutjes lopen kom ik uit in een parkje met uitzicht op het water, waar ik tussen de oudere Chinese dames een plekje zoek. In de middag verken ik de stad te voet. Een mengeling van culturen met links een moskee, voor je een Indiase tempel, rechts een kerk en achter je een Chinese tempel. Waarbij je alleen op geur al weet of je in de Chinese of Indiase buurt bent. Beide compleet in hun eigen stijl, zowel qua gebouwen, muziek, winkels, eetstalletjes en mensen. Geweldig. In de Indiase buurt eet ik van een bananenblad. Dit wil zeggen, een bananenblad als bord waarna obers met verschillende bakken en kannen langskomen om vanalles op je blad te scheppen. Een bol rijst, twee verschillende soorten zure groenten, dhal wordt over de rijst gegoten, 2 papadums en ik kies een bakje roodgekleurde tofu en bloemkool. Super lekker!
Na wat uurtjes wandelen en heel wat streetart aanschouwd te hebben, ben klaar voor een ijsje. Uiteindelijk wordt dit een gigantische coupe met alles erop en eraan. Heftig. 's Avonds eet ik op straat een klein hapje; roti banaan met een kop Indiase oranje thee.
Het eten lijkt me een goede reden om nog een dag in Penang te blijven. Vooral na verschillende vragen van locals met nee te hebben geantwoord of ik bepaald eten al geproefd heb. Waarop elke keer volgt oooohhh dat móet je echt proberen, dat is zoooo goed. Dag 2 begint eettechnisch echter minder succesvol met een laksa die vol met vleesachtige vis zit. En van het bord fruit met een bruine saus en nootjes krijg ik ook de helft niet op. Later koop ik wat Indiase snacks op straat en dadels om het goed te maken. En een bakje zelfgemaakte soyavla van een meneer op straat, yamyamyam.
Voor 20 cent kan ik in een Indiase winkel mijn eigen zakje kruiden samenstellen. Feest, wat een geuren en kleuren. Zakken en bakken komen tevoorschijn als ik vraag naar oa kardemom- en gemberpoeder. Wat een geweldige winkel en even waan ik me in India. Inclusief de ratten die ik achter de bakken en zakken weg zie schieten. De avond eet ik roti canai met scherpe gemberthee en dit is weer smullen geblazen.
Er volgen nog wat uurtjes wachten en ik neem een koffie met chocoladepunt als diner. Na een vliegensvlugge vlucht van Lombok naar Kuala Lumpur, zit ik voor ik het weet om 20.00 uur in de bus van het vliegveld in Maleisië naar het centrum/ centraal station. Wel is er tussendoor nog even een moment van verhoogde hartslag als de geldautomaat vastloopt er 2 hele lange minuten over doet om mijn pinpas terug te geven.
De bus vertrekt stipt op tijd. En er is airco. En de bus is halfleeg. Mét heel-veel beenruimte. Wat een verschil met wat ik heb gezien van Indonesië. Wat is het netjes en gepolijst denk ik, terwijl we tussen de hoge gebouwen door over de snelweg rijden. Ik verbaas me erover dat ik de ochtend om 6 uur nog met de boot in Lombok aankwam en nu, dezelfde dag al op zo een andere plek ben, in zo een andere wereld.
Vanuit het centraal station loop ik in 5 minuten naar het hostel waar allemaal hele rare mensen in de dorm slapen. Onder andere een meneer die telkens de ramen dicht doet want 'Korea is coming'. Verder een prima plek.
De volgende dag doe ik m'n was in de machine bij de lokale wasserette en hoop ik dat alles nog in de trommel zit als ik straks weer terugkom. Ondertussen doe ik er met Lisa ruim een half uur over om de juiste lijn te vinden naar Chinatown. Maar het lukt en hier kan het eetfestijn beginnen. Ik begin met een gestoomd broodje met kaya (een soort kokosdrap). Hierna een koude koffie in een plastic zak met rietje. Gevolgd door een soort dimsum die in een plasticzakje wordt gestopt waarna er chilisaus over wordt gegoten en met nootjes bestrooid. Een satéprikker erbij en klaar om al wandelend op te eten. Als afsluiter eet ik een hele sappige soort aardappelcake. Een beetje vreemd maar wel lekker. Misschien was dit allemaal toch een beetje teveel van het goede want ik sta op ontploffen. Na de hele markt te hebben gezien, lopen we nog een rondje door Chinatown om de metro terug te nemen.
Gelukkig ligt m'n volledige was ruim 4 uur later nog in de trommel. Terwijl ik alles stuk voor stuk opvouw, wordt dit met serieus scherpe blikken door alle wachtende Maleisiërs gevolgd. Lichtelijk ongemakkelijk vooral wanneer het ondergoedgedeelte aanbreekt. Voor je het weet is het weer etenstijd en eet ik een over-heerlijke buttermasala, op z'n Indiaas met m'n handen.
Met een Indonesische mevrouw reis ik met de metro naar het busstation. Ze gaat via het zuiden terug naar huis, een eiland dat grenst aan Maleisië. De bus naar Penang heeft een uur vertraging maar de buschauffeur is wel bereid voor een euro 20 minuten verder dan het eindstation te rijden om mij en de andere reiziger af te zetten in het centrum van Penang. Uiteindelijk blijkt het 1 grote miscommunicatie en worden we veel verder van onze eindbestemming afgezet. Na nog zo een 45 minuten met de lokale bus en 10 minuutjes lopen, kom ik in het hostel aan. En jaaa het is tijd voor avondeten olé! Na een uur rondlopen naar de verschillende aangegeven adresjes en avondmarkten vraag ik me af wat er mis gaat want ik kom geen 1 (vegetarische) eetgelegenheid tegen die open is. Uiteindelijk kom ik dan toch bij wat stalletjes uit waar ik aan tafel ga zitten bij een meisje uit Taiwan dat begeleid wordt door twee jongens uit Penang. Dat komt goed uit want die vertellen me precies wat Penangs bekende gerechten zijn. Na verschillende hapjes geproefd te hebben van allemaal bordjes die op tafel gezet worden (oa laksa, een soort gevulde pannenkoek, gefrituurde oesters met ei, een kom geschaafd ijs met bonen, mais, nootjes, fruit, gefrituurde gevulde hartige hapjes) zit ik wederom bom-vol. Alles is even lekker.
De volgende dag begin in met de zoektocht naar een plek waar ik in de ochtend m'n yogamatje neer kan leggen. Na 10 minuutjes lopen kom ik uit in een parkje met uitzicht op het water, waar ik tussen de oudere Chinese dames een plekje zoek. In de middag verken ik de stad te voet. Een mengeling van culturen met links een moskee, voor je een Indiase tempel, rechts een kerk en achter je een Chinese tempel. Waarbij je alleen op geur al weet of je in de Chinese of Indiase buurt bent. Beide compleet in hun eigen stijl, zowel qua gebouwen, muziek, winkels, eetstalletjes en mensen. Geweldig. In de Indiase buurt eet ik van een bananenblad. Dit wil zeggen, een bananenblad als bord waarna obers met verschillende bakken en kannen langskomen om vanalles op je blad te scheppen. Een bol rijst, twee verschillende soorten zure groenten, dhal wordt over de rijst gegoten, 2 papadums en ik kies een bakje roodgekleurde tofu en bloemkool. Super lekker!
Na wat uurtjes wandelen en heel wat streetart aanschouwd te hebben, ben klaar voor een ijsje. Uiteindelijk wordt dit een gigantische coupe met alles erop en eraan. Heftig. 's Avonds eet ik op straat een klein hapje; roti banaan met een kop Indiase oranje thee.
Het eten lijkt me een goede reden om nog een dag in Penang te blijven. Vooral na verschillende vragen van locals met nee te hebben geantwoord of ik bepaald eten al geproefd heb. Waarop elke keer volgt oooohhh dat móet je echt proberen, dat is zoooo goed. Dag 2 begint eettechnisch echter minder succesvol met een laksa die vol met vleesachtige vis zit. En van het bord fruit met een bruine saus en nootjes krijg ik ook de helft niet op. Later koop ik wat Indiase snacks op straat en dadels om het goed te maken. En een bakje zelfgemaakte soyavla van een meneer op straat, yamyamyam.
Voor 20 cent kan ik in een Indiase winkel mijn eigen zakje kruiden samenstellen. Feest, wat een geuren en kleuren. Zakken en bakken komen tevoorschijn als ik vraag naar oa kardemom- en gemberpoeder. Wat een geweldige winkel en even waan ik me in India. Inclusief de ratten die ik achter de bakken en zakken weg zie schieten. De avond eet ik roti canai met scherpe gemberthee en dit is weer smullen geblazen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
